معمولاً چند دنده بر روی سطح گیره تعلیق برای بهبود ضربه و ولتاژ فلاش فرکانس قدرت وجود دارد، به خصوص لبه نزدیک ضمیمه فوقانی اهمیت بیشتری برای افزایش ولتاژ فلاش اوور ضربه ای دارد. به منظور کاهش تنش حرارتی و تنظیم اختلاف ارتفاع در ساخت گیره تعلیق، اتصال و گیره تعلیق بالشتک می شوند.
برای استفاده کامل از ارتفاع عایق، اتصالات فلزی بالا و پایین به وسیله چسب به سوراخ های بالایی و پایینی گیره تعلیق پر می شود که برای رفع تنش حرارتی و یا به عنوان یک مانع استفاده می شود. برتری عایق چسب داخلی تنها در این نیست که اندازه، کیفیت و مصرف مواد فلزی خود مقره بسیار کمتر از سری چسب خارجی است. مهمتر از آن، گیره تعلیق وسایل برقی و دستگاه های توزیع برق (مانند سوئیچ ایزوله و توزیع کامل برق) را فعال می کند. اندازه و کیفیت دستگاه کاهش یافته و در فضای اشغال شده توسط تجهیزات برق صرفه جویی می شود. اما این ساختار دارای معایب ذاتی نیز می باشد. از آنجایی که دو سر لوازم جانبی به سوراخ گیره تعلیق چسبانده شده است، استحکام مکانیکی گیره تعلیق به طور موثری کاهش می یابد زیرا عایق قطر نسبتاً زیادی دارد و عایق به راحتی در اثر تنش حرارتی به دلیل چسب داخلی آسیب می بیند. گیره تعلیق با استحکام مکانیکی بالا رضایت بخش نیست. این ساختار نیز ایده آل نیست، بنابراین گیره تعلیق در حال حاضر فقط در کلاس 7.2-24 کیلو ولت استفاده می شود.
